کد مطلب:26777 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:30

گنجینه پرسمان » اديان و مکاتب

در بسياري از موارد ديده مي شود مردي زنش را اذيت مي كند و زن در دادگاه مجبور مي شود مهريه ءخود را ببخشد تا از شرّ مرد خلاص شود. مردها به زنشان مي گويند: تو صاحب داري و من صاحب تو هستم و اختيارتو به دست من است . آيا از نظر شرع مقدس اسلام اين گونه برخورد با زن مورد تأييد است ؟

شكي نيست كه مرد و زن , از بهره هاي انساني برخوردارند و در نظام اجتماعي هر كدام مكمل ديگري است . يكي بدون ديگري در اجتماع ناقص است و هر يك به ديگري نياز دارد و بقاي نسل به وجود هر دو بستگي دارد. تعبير زيباي قرآن در مورد مرد و زن چنين است : و همديگر را كامل مي كنند و نياز يكديگر را برطرف مي كنند. اگر در جامعه اسلامي مردها به تربيت اسلامي و اخلاقي مزين شده باشند, هرگز مردي به خود اجازه نمي دهد به زنش ظلم كند و فراتر از آنچه وظيفهء الهي وقانوني او است , عمل نمايد. اين گونه برخوردها ناشي از عدم رعايت اخلاق اسلامي است . از نظر اسلام مرد حق ندارد زنش را به كاري مجبور كند و وظيفهء مرد است كه خوراك و پوشاك و مسكن و بقيهء لوازم زندگي را كه در شأن زنش است , تهيه كند. مرد و زن از ابتدا, قبل از ازدواج مي توانند آزادانه تصميم بر ازدواج يا بر عدم آن بگيرند و اگرتصميم گرفتند ازدواج كنند, مي توانند در ضمن عقد تمام شرط هايي را كه به توافق مي رسند, قيد كنند, مثلاً قيد كننداگر مرد به زنش ظلم يا اهانت كند يا حق و حقوق او را مراعات نكن , زن با استيفاي تمام حقوق خود, وكالت درطلاق داشته باشد. خوشبختانه در دفاتر ازدواج كه در محاضر رسمي كشور وجود دارد, در سند ازدواج قيود وشرايطي را قيد كرده اند كه حق زن پايمال نشود.

بنابراين از نظر اسلام مرد حق زورگويي به زن را ندارد و مرد صاحب زن نيست و حتي نمي تواند زنش را مجبوربه كار و بچه داري بكند. اگر زن بتواند ظلم مرد را در دادگاه اثبات كند, قاضي حق زن را از مرد مي گيرد و او رامجازات مي كند.